วันพฤหัสบดีที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2559

สถานที่ท่องเที่ยว อำเภอเวียงป่าเป้า

วัดพระธาตุแม่เจดีย์ เวียงป่าเป้า เชียงราย

ประวัติความเป็นมาของ วัดพระธาตุแม่เจดีย์

ตำนานกล่าวว่า พระเจ้าอโนรธามังช่อกษัตริย์แห่งอาณาจักรพุกาม โปรดเกล้าฯ ให้อัญเชิญพระไตรปิฏกพระบรมสารีริกธาตุและพระแก้วมรกตจากศรีลังกามายังเมือง พุกาม ระหว่างเดินทางกลับเรือสำเภาเกิดพลัดหลงไปยังปากอ่าวเมืองกัมพูชา พระเจ้ากรุงกัมพูชาได้ยึดเรือไว้พระเจ้าอโนรธามังช่อทรงแต่งทูตไปขอคืนแต่ ได้คืนเฉพาะพระไตรปิฏกกับพระบรมสารีริกธาตุเท่านั้นเมื่อเดินทางกลับมาถึง ตำบลแม่เจดีย์ใหม่ ทรงโปรดให้สร้างพระเจดีย์เพื่อบรรจุพระไตรปิฏก และพระบรมสารีริกธาตุขึ้นใน พ.ศ.1583

วัดพระธาตุแม่เจดีย์ มีเจ้าอาวาสชื่อ พระครูไพบูล พัฒนาภิรักษ์ (ถวัลย์ ปรกกโม) ท่านเกิดเมื่อวันที่ 17 มีนาคม 2498 ที่บ้านแม่เจดีย์ บวชเป็นสามเณรเมื่อเดือนสิงหาคม ปี 2511 เพื่อทดแทนพระคุณของแม่อุ้ยคำป้อผู้ให้การอุปการะเลี้ยงดูท่านมาตั้งแต่อายุ 2 ขวบ อุปสมบทเมื่อวันที่ 21 เมษายน 2518 ท่านเริ่มมาปฏิบัติธรรมและพัฒนาวัดพระธาตุแม่เจดีย์ตั้งแต่วันที่ 28 เมษายน 2531 ท่านเป็นพระนักพัฒนา เป็นผู้นำชุมชนซ่อมสร้างวัดร้างแห่งนี้และฟื้นฟูป่าโดยรอบ ท่านสร้างวังมัจฉาในปี 2542 และเขื่อนดอยงูในปี 2549 ซึ่งกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวในทุกวันนี้ ปลายปี 2550 ท่านได้พบแผ่นจารึกของเจ้าหญิงมุตะเทพี ลูกสาวของพระเจ้าอโศกมหาราช อีกทั้งพบพระทองคำและพระเครื่องที่ถูกฝังอยู่ที่วัดน้อยและบริเวณใกล้เคียง ท่านได้สร้างสวนสาธารณะบ้านชุ่มเมืองเย็นเพื่อเป็นที่พักผ่อนและเป็นศูนย์ รวมกิจกรรมต่างๆ ของชนทุกชั้น ทุกชาติ ทุกศาสนา ท่านยังคงคิดและมุ่งหน้าสร้างโครงการใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะชนไปตลอดชีวิต

สถานที่ท่องเที่ยวน่าสนใจภายใน วัดพระธาตุแม่เจดีย์ เวียงป่าเป้า

วัดพระธาตุแม่เจดีย์

วัดพระธาตุแม่เจดีย์ ตั้งอยู่บนยอดดอยแม่เจดีย์ หมู่ที่ 3 บ้านแม่เจีย์ อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย เป็นวัดเก่าแก่ของเวียงป่าเป้า โดยถูกทิ้งรกร้างมาเป็นเวลา 968 ปี สร้างขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ. 1583 โดยพระเจ้าอโนมารธามังช่อกษัตริย์พม่า เป็นวัดร้างตกสำรวจ คณะกรรมการจึงขอยกวัดร้างให้เป็นวัดที่มีพระสงฆ์อยู่ประจำ ต่อมาจึงขอพระราชทานวิสูงคามสีมาประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ณ วันที่ 7 ธันวาคม 2549 ประกาศราชกิจจานุเบกษาฉบับทั่วไป เล่มที่ 124 ตอนที่ 4 กองพุทธศาสนสถาน สำนักงานพุทธศาสนาแห่งชาติ

-นับตั้งแต่วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2531 ทางคณะสงฆ์พร้อมคณะกรรมการโดยมีพระไพบูลย์ พัฒนาภิรักษ์ ( ถวัลย์ ปรกกโม) ได้นำพระสงฆ์สามเณร ทายก ทายิกา มาบูรณะปฏิสังขรณ์ซ่อมแซมองค์พระเจดีย์ทั้งสององค์ ให้อยู่ในสภาพที่มั่นคงและได้รับพระราชทานพระบรมสารีริกธาตุจากพระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปรินายก จึงได้สร้างพระเจดีย์ขึ้นอีก 1 องค์ ทางทิศตะวันตก รวมเป็นเจดีย์ 3 องค์

-บริเวณโดยรององค์พระธาตุพระธาตุแม่เจดีย์มีลักษณะภูมิประเทศเป็นภูเขาสูง ชัน ภูมิทัศน์ทั่วไปร่มรื่น ต่อมาทางวัดได้รับอนุมัติจากกรมป่าไม้ให้จัดสร้างสวนป่าชุมชน และศูนย์สาธิตพระพุทธศาสนากับกรมป่าไม้ ณ บริเวณอ่างเก็บน้ำห้วยย่าคำมา เป็นสถานที่ฝึกอบรมศึกษา ดูงาน และพักผ่อนหย่อนใจในพื้นพื้นที่ประมาณ 7,200 ไร่

พระธาตุแม่เจดีย์มีประวัติยาวนานมาตั้งแต่ พ.ศ. 1583 โดยพระเจ้าอโนรธามังช่อ ได้แต่งตั้งฑูตไปศรีลังกาเพื่อขอคัมภีร์หระไตรปิฎกกับพระพุทธรูปทำด้วยแก้ว มรกต จากลับเรือถูกพายุพัดหลงทางมาที่ปากแม่น้ำโขง จึงถูกกษัตริย์กัมพูชายึดเรือและสิ่งของไว้ทั้งหมด จากนั้นเป็นเวลาเกือบปี พระเจ้าอโนรธามังช่อทราบเรื่องเข้า จึงได้แต่งตั้งฑูตไปกัมพูชาเพื่อขอคืนพระไตรปิฎก ส่วนพระแก้วมรกตหากกษัตริย์กัมพูชาอยากได้ก็จะไม่ขอคืน แต่กษัตริย์กัมพูชาไม่ยอมคืนให้แม้แต่อย่างเดียว พระเจ้าอโนรธามังช่อจึงยกทัพพม่ามาทางเชียงลาว (เชียงรายในปัจจุบัน) เมื่อมาถึงตำบลแม่เจดีย์ (ตำบลแม่เจดีย์ใหม่ ในปัจจุบัน) ก็ทรงสร้างพระเจดีย์ขึ้นเพื่อเป็นพุทธบูชาในปี พ.ศ. 1585 โดยองค์พระธาตุได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์ 2 ครั้ง ครั้งแรกโดยชาวเงี้ยว แต่ไม่ทราบเวลาที่แน่ชัด ครั้งที่ 2 โดยพระครูไพบูลพัฒนาภิรักษ์ (ถวัลย์ ปรกฺกโม) เจ้าอาวาสวัดพระธาตุแม่เจดีย์องค์ปัจจุบัน ขณะขึ้นมาปฏิบัติธรรม เมื่อได้เห็นสภาพชำรุดทรุดโทรมขององค์พระธาตุเนื่องจากกาลเวลาและขาดการ บำรุงรักษา จึงได้เป็นผู้นำร่วมกับพุทธศานิกชนผู้มีจิตศรัทธา ทำการบูรณะปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุฯ โดยได้รับการสนับสนุนจากกรมศิลปากร จนอยู่ในสภาพที่ทั่นคงและงดงามดังเช่นปัจจุบัน

สำหรับพระพุทธรูปทองคำนั้น เพิ่งมีการขุดค้นพบเมื่อเดือนธันวาคม 2550 จากการตัดถนนเพื่อปรับพื้นที่ทำถนนจากสวนสาธารณะบ้านชุ่มเมืองเย็นไปยังถนน อีกเส้นหนึ่ง ทำให้พบตลับสัมฤทธิ์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุและวัตถุโบราณจำนวนหนึ่ง และในคืนนั้นเองท่านพระครูได้นิมิตถึง พระภิกษุสงฆ์ชื่อครูบาแสงมา มาบอกว่าจะพาไปเอาพระพุทธรูปทองคำและสมบัติต่างๆในบริเวณพื้นที่ที่ตัดถนน ซึ่งเป็นของนายอ้าย แสนบ่อแก้ว และกำชับให้สร้างพระเจดีย์ทรงพระเจดีย์บนดอยตุงองค์เดิมพร้อมอุโบสถหลัง หนึ่งด้วย เมื่อสะดุ้งตื่นท่านจึงตัดสินใจเดินทางไปยังจุดที่ได้นิมิตขึ้น และขุดพบพระพุทธรูปทองคำ 2 องค์ คือ พระพุทธรูปสิงห์หนึ่ง และพระพุทธรูปสิงห์สาม พร้อมสายสังวาลย์

เจดีย์ศรีวิชัย วัดพระธาตุแม่เจดีย์ วัดพระธาตุแม่เจดีย์ วัดพระธาตุแม่เจดีย์ เวียงป่าเป้า เชียงราย 02 — เจดีย์ศรีวิชัย วัดพระธาตุแม่เจดีย์

เดินตามทางขึ้นเขาหลังพระอุโบสถ ไปประมาณ 200 เมตร จะเห็นเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมทรงสูง ยอดแหลมสวยงาม เป็นลักษณะของเจดีย์ที่สร้างโดย พระครูบาศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนา ซึ่งจะมีจารึกความเป็นมาให้ท่านทราบ ติดอยู่ด้านข้างของพระเจดีย์

คุ้มครูบา

เดินต่อไปอีกเล็กน้อย จะเจอ “คุ้มครูบา ” เป็นประดิษฐานรูปเหมือนครูบาศรีวิชัย รูปเหมือนหลวงพ่อ อีกหลายองค์ เดินต่อจาก”คุ้มครูบา”

มณฑปพระพุธบาท

ขึ้นไปอีกประมาณ 100 เมตร ก็จะเจอบันใดทางขึ้น “มณฑปพระพุธบาท” รอบๆบริเวณวัดร่มรื่นไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ ให้ความสดชื่นตั้งแต่ก้าวแรกที่ย่างเข้าสู่บริเวณวัด ยิ่งถ้า มีเวลามากพอที่จะอยู่ชมให้ทั่วบริเวณวัดแล้วยิ่งน่าประทับใจมาก ไม่ว่าจะเป็นบริวเณ รอบๆ พระธาตุแม่เจดีย์ หรือเดินขึ้นไปทางหลังพระอุโบลถ หรือลงไปสู่บ้านชุ่มเมืองเย็น และวังมัจฉา

พิพิธภัณฑ์พระเครื่อง

ทางวัดพระธาตุแม่เจดีย์ โดยท่านพระครูไพบูลย์พัฒนาภิรักษ์ เจ้าอาวาส ได้จัดสร้างพิพิธภัณฑ์ เพื่อรวบรวมพระเครื่อง พระบูชา รุ่นต่างๆ และวัตถุโบราณต่างๆ ที่ขุดได้จากกรุวัดน้อย ซึ่งเป็นวัดร้างส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งเป็นของสะสมของท่านพระครูและญาติโยมนำมาบริจาค เพื่อเก็บรักษาไว้เห็นอณุชนรุ่นหลังได้ศึกษา ต่อไป

วังมัจฉา

ก่อนที่จะขึ้นไปถึงพระธาตุ จะมีทางแยกด้นขวามือ จะเห็นป้าย “วังมัจฉา” ถนนคอนกรีตอย่างดี ร่มรื่น จะนำท่านไปชมวังมัจฉา ที่ซึ่งเป็นสระน้ำขนาดใหญ่ มีปลานา นา พันธู์ ขนาดใหญ่ นับล้านตัว ให้ท่านได้ชม มีร้านขายอาหารปลา เข้าชมฟรี แต่ถ้าท่านนำรถเข้าไปจะเก็บเฉพาะค่ารถ คันละ 20 บาท

สำหรับสาธุชนทุกท่านที่จะร่วมทำบุญกับทางวัด สามารถติดต่อกับเจ้าอาวาสวัดได้ที่ โทร.085 – 7063570

อ้างอิง

http://www.dekguide.com/%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%98%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%B8%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B9%8C-%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%B5/

อ้างอิง https://www.youtube.com/watch?v=Qsx_alKEn1s

https://www.youtube.com/watch?v=x3Gz7vMszc0

เวียงกาหลง

อยู่ห่างจากที่ว่าการอ.เวียงป่าเป้าประมาณ 16 กม. โดยแยกจากถนนสายเชียงราย-เชียงใหม่ บริเวณบ้านแม่เจดีย์ไปทางอ.วังเหนือประมาณ 3 กม. ในบริเวณเวียงกาหลงนี้มีซากเตาทำเครื่องถ้วยชามอยู่หลายแห่ง เรียกกันว่า เตากาหลง ลักษณะของเตาก่อด้วยอิฐในพื้นที่ราบเป็นรูปประทุนเหมือนกระดองเต่า ขนาดเล็กวัดได้กว้างราว 2 ม. ยาว 3 เมตร ขนาดใหญ่กว้าง 4-5 ม. ยาว 7-9 ม. มีทางเข้าด้านหน้าทางเดียว

น้ำพุร้อนแม่ขะจาน

เป็นจุดพักรถของนักท่องเที่ยว มีร้านค้า จำหน่ายของที่ระลึกพวก เสื้อผ้า งานไม้ เครื่องเงิน อาหาร ฯลฯ อยู่ต.แม่เจดีย์ใหม่ เป็นโป่งน้ำร้อนธรรมชาติมีน้ำผุดจากพื้นดินตามลำธาร น้ำร้อนมีอุณหภูมิสุงถึง 95 องศาเซลเชียส นักท่องเที่ยวนิยมซื้อไข่มาต้ม ใช้เวลาเพียง 7 นาทีก็สุก มีห้องน้ำให้อาบน้ำแร่ ราคา 50 บาท

เครื่องเคลือบดินเผา เวียงกาหลง

เวียงกาหลงเป็นตำบลหนึ่งของอำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย เป็นแหล่งกำเนิด เครื่องเคลือบดินเผา เวียงกาหลงโบราณ ที่มีอายุนับพันปีที่ใหญ่ที่สุดของล้านนา มีเตาเผาโบราณ มีลักษณะเด่นไม่เหมือนใคร คือ
1. มีความบางเบา
2. มีลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์ของเวียงกาหลง
3. มีประวัติความเป็นมานับพันปี
4. ใช้วัตถุดิบจากธรรมชาติ ไม่มีสารเคมี
5. ใช้ดินที่เป็นราวภูเขาไฟ ปั้นขึ้นรูป

เครื่องปั้นดินเผาเวียงกาหลง เป็นเครื่องใช้สำหรับ ชนชั้นสูง การใช้เครื่องปั้นดินเผาบ่งบอกถึงรากฐาน ที่ยาวนานของวัฒนธรรม ซึ่งหมายถึงการตั้งรกรากที่มั่นคง ในแหล่งนั้นๆ จนสามารถตั้งแหล่งผลิตเครื่องปั้นดินเผา เพื่อใช้สอยได้ ประการสำคัญ บริเวณนั้นต้องเป็นแหล่ง วัตถุดิบที่สำคัญ คือ มีดินขาวที่มีคุณภาพดี เนื่องจาก ดินชนิดนี้สามารถนำมาทำเครื่องปั้นดินเผาที่มีความ แข็งแกร่ง สามารถทนความร้อนได้ดี จนสามารถพัฒนา ให้เป็นเครื่องปั้นดินเผาคุณภาพสูง

แหล่งอ้างอิง

http://pic.th.gplace.com//%E0%B9%80%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%9A%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%9C%E0%B8%B2-%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%87/-/2973

- http://place.thai-tour.com/chiangrai/wiangpapao/1226

วีดีโอ เครื่องเคลือบดินเผา เวียงกาหลง

รูปภาพ สถานที่ท่องเที่ยว เครื่องเคลือบดินเผา เวียงกาหลง

อุทยานแห่งชาติขุนแจ

เดินทางไปตามเส้นทางสายเชียงใหม่-เชียงราย (ทางหลวงหมายเลข 118) จะถึงที่ทำการอุทยานฯ ซึ่งตั้งอยู่ริมทางบริเวณ กม.ที่ 55-56 ผู้ประสงค์จะเดินทางท่องเที่ยวในเขตอุทยานฯ ตามเส้นทางเดินป่า ซึ่งผ่านน้ำตกและยอดดอยต่างๆ จำเป็นต้องอาศัยคนนำทางและต้องเตรียมอุปกรณ์สำหรับค้างแรมมาเอง โดยติดต่อทำหนังสือถึงอุทยานแห่งชาติขุนแจ ต.แม่เจดีย์ใหม่ อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 57260 ล่วงหน้าเป็นเวลา 15 วันก่อนเดินทาง

แหล่งอ้างอิง

http://place.thai-tour.com/chiangrai/wiangpapao/1224

รูปภาพสถานที่ท่องเที่ยว อุทยานแห่งชาติขุนแจ

วัฒนธรรมและประเพณี

อ้างอิง https://www.youtube.com/watch?v=SWdRZeLFwmo

ประเพณีที่สำคัญทางพุทธศาสนาก็คือ ประเพณีตานก๋วยสลาก ปอยหลวง สรงน้ำพระธาตุต่าง ๆ จะมีขึ้นในวันเพ็ญเดือน 6 ส่วนประเพณีท้องถิ่นจะมีก่อนวันเพ็ญเดือน 7 ประมาณ 1-2 วัน เช่น การลงผีมด ( เป็นการเข้าทรงของเทวาอารักษ์ประจำหมู่บ้าน) การฟ้อนผีเม็ง ( เป็นการเข้าทรงของเทวาอารักษ์ที่อาศัยอยู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ) การไหว้ผีปู่ย่า ( ผีบรรพบุรุษ ) ส่วนวัฒนธรรมในการดำรงชีพ เช่น การกิน การอยู่อาศัย มีลักษณะคล้ายคลึงกันทั่วไปในภาคเหนือล้านนา

มีการก่อสร้างมัสยิดในเขตตำบลแม่เจดีย์ใหม่ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีศาสนิก ชุมชนมุสลิม หรือสัปบุรุษในพื้นที่เลย^[6] สร้างความไม่พอใจแก่กลุ่มชาวบ้าน และเกิดการต่อต้านจากกลุ่มชาวพุทธในพื้นที่

จาก https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%A0%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%89%E0%B8%B2

สงกรานต์ ประเพณีปี๋ใหม่เมือง ๒๕๕๘

เมื่อวันที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๕๘ ทางองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโป่ง ร่วมกับสภาวัฒนธรรมตำบลบ้านโป่ง จักงานสืบสานประเพณีปีใหม่เมือง ณ ศูนย์ฝึกอาชีพสตรีอำเภอเวียงป่าเป้า ภายในงานจัดกิจกรรม สงน้ำพระ รดน้ำขอพรผู้สูงอายุ การประกวดเทพีสงกรานต์ และการแสดงของแต่ละหมู่บ้าน

จาก http://www.tambonbanpong.go.th/gallery_img.php?id=3

อ้างอิง http://httpsanan.blogspot.com/p/blog-page_17.html

ลักษณะภูมิอากาศ

สภาพ อากาศ

ลักษณะภูมิอากาศ

สภาพภูมิอากาศของอำเภอเวียงป่าเป้า แบ่งเป็น 3 ฤดู

ฤดูร้อน ระหว่างเดือน มีนาคม – พฤษภาคม อากาศร้อนจัดในเดือนเมษายน อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 20 – 40 องศาเซลเซียส

ฤดูฝน ระหว่างเดือน มิถุนายน – ตุลาคม ฝนตกชุกในเดือนสิงหาคม มักจะมีน้ำป่าไหลหลาก อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 15 – 30 องศาเซลเซียสฤ

ดูหนาว ระหว่างเดือน พฤศจิกายน – กุมภาพันธ์ อากาศหนาวจัดในเดือนธันวาคมอุณหภูมิอยู่ระหว่าง -2 – 25 องศาเซลเซียส บนยอดดอยจะมีน้ำค้างแข็งได้

อ้างอิง https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%A0%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%89%E0%B8%B2

ประวัติความเป็นมาของอำเภอเวียงป่าเป้า

อำเภอเวียงป่าเป้า

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อำเภอเวียงป่าเป้า

เมืองโบราณเวียงกาหลง มีองค์พระธาตุแม่เจดีย์
น้ำพุร้อนดี ทุ่งเทวีและโป่งน้ำร้อน

ข้อมูลทั่วไป

อักษรไทย	อำเภอเวียงป่าเป้า
อักษรโรมัน	Amphoe Wiang Pa Pao
จังหวัด	เชียงราย
รหัสทางภูมิศาสตร์	5711
รหัสไปรษณีย์	57170, 57260 (เฉพาะตำบลแม่เจดีย์ แม่เจดีย์ใหม่ และเวียงกาหลง)
ข้อมูลสถิติ
พื้นที่	1,217.0 ตร.กม.
ประชากร	67,182 คน (พ.ศ. 2557)
ความหนาแน่น	55.20 คน/ตร.กม.
ที่ว่าการอำเภอ
ที่ตั้ง	ที่ว่าการอำเภอเวียงป่าเป้า หมู่ที่ 6 ถนนเชียงราย-เชียงใหม่ ตำบลเวียง อำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย 57170
พิกัด	19°50′54″N 100°9′12″E
หมายเลขโทรศัพท์	0 5378 1510
หมายเลขโทรสาร	0 5378 1510
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย

อำเภอเวียงป่าเป้า (คำเมือง:

) เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดเชียงราย เป็นอำเภอที่อยู่ทางใต้สุดของจังหวัดเชียงราย มีพื้นที่ขนาดใหญ่ซึ่งรองจากอำเภอเมืองเชียงราย และอำเภอแม่สรวย มีลักษณะเป็นที่ราบสลับกับเทือกเขาตลอดทั้งแนว มีเทือกเขาที่สูงที่สุดของจังหวัด และยังเป็นอันดับ 5-6 ของประเทศ และยังเป็นอำเภอเดียวของจังหวัดที่มีต้นกำเนิดแม่น้ำไหลย้อนกลับขึ้นไปและไปรวมกับแม่กก มีประชากรอาศัยอยู่ในพื้นที่หลายเชื้อชาติ เช่น อาข่า ม้ง ไตลื้อ ขมุ มูเซอ แม้ว เย้า อพยพมาจากสิบสองปันนา ทางตอนใต้ของประเทศจีนปัจจุบันบางส่วน และอพยพมาจากจังหวัดเชียงใหม่

เนื้อหา

[ซ่อน]

ที่ตั้งและอาณาเขต[แก้]

อำเภอเวียงป่าเป้าตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับอำเภอข้างเคียง ดังนี้

ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอแม่สรวยและอำเภอพาน
ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอวังเหนือ (จังหวัดลำปาง)
ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอเมืองปาน (จังหวัดลำปาง) และอำเภอดอยสะเก็ด (จังหวัดเชียงใหม่)
ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอพร้าว (จังหวัดเชียงใหม่)

ประวัติศาสตร์[แก้]

อำเภอเวียงป่าเป้า เป็นเมืองเก่าแก่ อายุไม่ต่ำกว่า 200 ปี เจ้าอินทวิชยานนท์ ผู้ครองเมืองเชียงใหม่ เป็นผู้ก่อตั้งโดยมอบหมายให้พระยาไชยวงค์ นำราษฎรชาวเชียงใหม่ขึ้นมาถางป่าอ้อหญ้าไซ ซึ่งอยู่ห่างตัวอำเภอไปทางใต้ แล้วสร้างเมืองชื่อว่า “เมืองเฟยไฮ” และพระยาไชยวงค์( ต้นตระกูล "บุญชัยวงศ์" ในปัจจุบัน )เป็นเจ้าผู้ครองเมือง ต่อมาประมาณปี พ.ศ. 2430 พระยาไชวงค์เห็นว่าเมืองเฟยไฮเป็นที่ราบลุ่ม พอเข้าฤดูฝนน้ำจะท่วมประจำทุกปี จึงให้ราษฎรขึ้นมาถางป่าไม้ที่มีไม้เป้า(เป้าน้อย ซึ่งเป็นสมุนไพรชนิดหนึ่ง) แล้วตั้งขึ้นเป็นเมืองชั่วคราว ในปี พ.ศ. 2440 พระยาไชยวงค์ได้ถึงแก่กรรม พระยาเทพณรงค์ (ต้นตระกูล”ทาอุปรงค์”ในปัจจุบัน ) ผู้เป็นบุตรเขย ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าผู้ครองเมืองป่าเป้าสืบแทน และได้ใช้อิฐก่อเป็นกำแพงเมือง (ปัจจุบันจะเห็นร่องรอยบริเวณวัดป่าม่วง - วัดศรีคำเวียง) และตั้งชื่อเมืองว่า”เวียงป่าเป้า” ต่อมาพระยาเทพณรงค์ ได้ถึงแก่กรรม พระยาขันธเสมาบดี ( ต้นตระกูล ”ธนะชัยขันธ์” ในปัจจุบัน ) ซึ่งเป็นน้องเขยได้รับการแต่งตั้งให้ครองเมืองสืบแทน ประมาณปี พ.ศ 2448 พวกเงี้ยว (ไทยใหญ่) ได้ก่อจารจลขึ้นที่ตัวเมืองเชียงรายและเชียงใหม่ ได้ขึ้นอยู่ในเขตปกครองของอำเภอแม่พริก (บ้านแม่พริก อำเภอแม่สรวยในปัจจุบัน และต่อมาอำเภอแม่พริกได้ย้ายมาอยู่ริมน้ำแม่สรวย และขนานนามใหม่ว่าอำเภอแม่สรวย )อำเภอเวียงป่าเป้าเป็นอำเภอหนึ่งซึ่งอยู่ทิศใต้ของจังหวัดเชียงราย จากทั้งหมด 16 อำเภอ 2 กิ่ง อยู่ห่างจากตัวจังหวัด 90 กิโลเมตร การคมนาคมสะดวก ด้วยถนนลาดยาง ทางหลวงหมายเลข 118 ระยะทาง 180 กิโลเมตร จากจังหวัดเชียงราย – จังหวัดเชียงใหม่ และทางหลวงหมายเลข 1035 จากเขตเทศบาลแม่ขะจานไปยังอำเภอวังเหนือ ถึงจังหวัดลำปาง ยาวประมาณ 120 กม. และทางหลวงหมายเลข 1150 จากตำบลบ้านโป่งเทวีไปยังอำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ ยาวประมาณ 53 กม.ลักษณะที่ตั้งของอำเภอเป็นที่ราบระหว่างภูเขา มีแม่น้ำไหลผ่านจากภูเขาผีปันน้ำ( ดอยนางแก้ว ) เรียกแม่น้ำลาว ไหลลงสู่แม่น้ำกก โดยผ่านอำเภอแม่สรวย อำเภอแม่ลาว อำเภอเมือง และอำเภอเวียงชัย ตามแผนที่สากลจะอยู่ประมาณ ละติจูดที่ 15 – 19 องศาเหนือ ลองติจูดที่ 99 องศาตะวันออก สูงกว่าระดับน้ำทะเล 547 เมตร พื้นที่ทั้งหมดประมาณ 1,217 ตร.กม. หรือ 765,625 ไร่ เป็นพื้นที่เพาะปลูกประมาณ 205,353 ไร่พื้นที่ป่าไม้ 560,272 ไร่

อำเภอเวียงป่าเป้า พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นป่าและมีภูเขาล้อมรอบ มีพื้นที่ราบเป็นรูปแอ่งกระทะพอประมาณ มีความกว้าง ประมาณ 27 กม.ความยาว 41 กม.มีภูเขาผีปันน้ำอยู่ทางทิศตะวันตกและทิศใต้ เป็นต้นกำหนดของแม่น้ำลาว, แม่น้ำแม่ฉางข้าว, แม่น้ำแม่ปูน, แม่น้ำแม่โถและแม่น้ำแม่เจดีย์ พื้นที่ทั้งหมดอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติขุนแจ ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ป่าไม้ด้านทิศตะวันตก และป่าสงวนแห่งชาติแม่ปูนน้อย อยู่ทางทิศตะวันออก มีพื้นที่ประมาณ 560,271 ไร่ แหล่งแร่ธาตุต่างๆ เช่น แร่ดีบุก (cassiterite) แร่ชีไลต์ (scheelite) บริเวณดอยหมอก เป็นแหล่งแร่ซีไลท์ที่มีปริมาณสำรองมากที่สุดในประเทศไทย ไม่ต่ำกว่า 30,000 เมตริกตัน แต่บริษัทผู้สัมปทานขาด งบประมาณในการเจาะขุด ส่วนแร่ดินขาว (kaolinite) พบที่ตำบลบ้านโป่งเทวี ปัจจุบันได้มีบริษัท เบญจอุตสาหกรรมมาตั้งโรงงานซึ่งทำเป็นเมืองหาบ ดินขาวใช้ทำอิฐก่อสร้าง เครื่องปั้นดินเผา, กระเบื้องเคลือบ และได้ส่งเป็นวัตถุดิบไปยังโรงงานกระเบื้องเซรามิก ที่อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง

อำเภอเวียงป่าเป้าได้รับการตั้งเป็นเขตการปกครองครั้งแรกเมื่อ ปี พ.ศ. 2430 ในปี พ.ศ. 2475 ขุนบวรอุทัยวัช ซึ่งดำรงตำแหน่ง นายอำเภอเวียงป่าเป้าได้ทำการก่อสร้าง พอสร้างได้เพียงครึ่งหนึ่ง ขุนบวรอุทัยธวัชก็ประสบอุบัติเหตุตกม้าถึงแกชีวิต ขุนพิพิธสุขอำนวย นายอำเภอคนต่อมา ได้ดำเนินการก่อสร้างต่อ การก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ในสมัยขุนสมจิตสมบัติศิริ ตัวอาคารเป็นลักษณะทรงยุโรปผสมรัตนโกสิน ซึ่งเป็นอาคารตึกก่ออิฐถือปูน เป็นสถาปัตยกรรมที่หาดูได้ยากยิ่ง

การเสนอโครงการจัดตั้งกิ่งอำเภอ[แก้]

แผนที่จังหวัดเชียงราย แสดงพื้นที่ซึ่งเคยมีการเสนอให้มีการจัดตั้งกิ่งอำเภอขึ้น ดังนี้ 1. กิ่งอำเภอแม่ขะจาน 2. กิ่งอำเภอวาวี 3. กิ่งอำเภอดอยสัก 4. กิ่งอำเภอปล้อง 5. กิ่งอำเภอแม่อ้อหรือกิ่งอำเภอพัชรกิติยาภา 6. กิ่งอำเภอเรืองนคร

มีการเสนอให้แยกตำบลแม่เจดีย์ ตำบลแม่เจดีย์ใหม่ และตำบลเวียงกาหลง ออกจากอำเภอเวียงป่าเป้าในปี พ.ศ. 2539 เพื่อตั้งเป็น กิ่งอำเภอแม่ขะจานอำเภอเวียงป่าเป้า เนื่องจากแม่ขะจานไกลจากตัวเมืองเวียงป่าเป้าแต่มีความเจริญและประชากรเริ่มหนาแน่นกว่า อย่างไรก็ตาม ชื่อกิ่งอำเภอแม่ขะจานยังปรากฏตามเว็บไซต์ต่าง ๆ อย่างไม่เป็นทางการอาจสร้างความสับสนกับผู้อ่านได้^[1] ^[2]

ลักษณะภูมิอากาศ[แก้]

สภาพภูมิอากาศของอำเภอเวียงป่าเป้า แบ่งเป็น 3 ฤดู

ฤดูร้อน ระหว่างเดือน มีนาคม – พฤษภาคม อากาศร้อนจัดในเดือนเมษายน อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 20 – 40 องศาเซลเซียส
ฤดูฝน ระหว่างเดือน มิถุนายน – ตุลาคม ฝนตกชุกในเดือนสิงหาคม มักจะมีน้ำป่าไหลหลาก อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 15 – 30 องศาเซลเซียส
ฤดูหนาว ระหว่างเดือน พฤศจิกายน – กุมภาพันธ์ อากาศหนาวจัดในเดือนธันวาคมอุณหภูมิอยู่ระหว่าง -2 – 25 องศาเซลเซียส บนยอดดอยจะมีน้ำค้างแข็งได้

[ซ่อน]ข้อมูลภูมิอากาศของอำเภอเวียงป่าเป้า
เดือน	ม.ค.	ก.พ.	มี.ค.	เม.ย.	พ.ค.	มิ.ย.	ก.ค.	ส.ค.	ก.ย.	ต.ค.	พ.ย.	ธ.ค.	ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)	27.6 (81.7)	30.9 (87.6)	33.5 (92.3)	34.9 (94.8)	33.2 (91.8)	31.7 (89.1)	30.9 (87.6)	30.6 (87.1)	30.6 (87.1)	29.8 (85.6)	28.2 (82.8)	26.5 (79.7)	30.7 (87.3)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F)	18.9 (66)	21.1 (70)	24.1 (75.4)	26.8 (80.2)	27.0 (80.6)	26.8 (80.2)	26.4 (79.5)	26.1 (79)	25.8 (78.4)	24.5 (76.1)	22.0 (71.6)	18.8 (65.8)	24.0 (75.2)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)	11.9 (53.4)	12.9 (55.2)	15.9 (60.6)	19.7 (67.5)	22.0 (71.6)	22.9 (73.2)	22.8 (73)	22.6 (72.7)	22.0 (71.6)	20.3 (68.5)	17.0 (62.6)	12.8 (55)	18.6 (65.5)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว)	12.2 (0.48)	7.8 (0.307)	19.1 (0.752)	89.8 (3.535)	203.9 (8.028)	211.2 (8.315)	308.2 (12.134)	385.4 (15.173)	268.4 (10.567)	142.4 (5.606)	60.5 (2.382)	24.6 (0.969)	1,733.5 (68.248)
วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย	2	1	3	10	17	19	22	24	18	12	6	3	137
แหล่งที่มา1: Thai Meteorological Department^[3]
แหล่งที่มา 2: Hong Kong Observatory ^[4]

การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]

การปกครองส่วนภูมิภาค[แก้]

อำเภอเวียงป่าเป้าแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 7 ตำบล 92 หมู่บ้าน ได้แก่

ที่	ชื่อตำบล	อักษรโรมัน	จำนวนหมู่บ้าน	จำนวนครัวเรือน	จำนวนประชากร^[5]
1.	สันสลี	San Sali	13	2,806	9,076
2.	เวียง	Wiang	12	5,695	14,865
3.	บ้านโป่ง	Ban Pong	7	1,739	5,245
4.	ป่างิ้ว	Pa Ngio	16	3,389	9,316
5.	เวียงกาหลง	Wiang Ka Long	15	3,422	9,448
6.	แม่เจดีย์	Mae Chedi	16	4,033	9,536
7.	แม่เจดีย์ใหม่	Mae Chedi Mai	14	3,341	9,606

การปกครองส่วนท้องถิ่น[แก้]

ท้องที่อำเภอเวียงป่าเป้าประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 9 แห่ง ได้แก่

เทศบาลตำบลเวียงป่าเป้า ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลเวียง
เทศบาลตำบลแม่ขะจาน ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลแม่เจดีย์
เทศบาลตำบลเวียงกาหลง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเวียงกาหลงทั้งตำบล
เทศบาลตำบลป่างิ้ว ครอบคลุมพื้นที่ตำบลป่างิ้วทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลสันสลี ครอบคลุมพื้นที่ตำบลสันสลีทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลเวียง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเวียง (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลเวียงป่าเป้า)
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโป่ง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้านโป่งทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลแม่เจดีย์ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลแม่เจดีย์ (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลแม่ขะจาน)
องค์การบริหารส่วนตำบลแม่เจดีย์ใหม่ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลแม่เจดีย์ใหม่ทั้งตำบล

ลักษณะประชากร[แก้]

ด้านชาติพันธุ์ ชาวพื้นเมืองได้อพยพมาจากจังหวัดเชียงใหม่ ช่วงที่เกิดกบฏเงี้ยวมีทั้งไทยยวนและ ไทยยองประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวพื้นเมือง มีประมาณ 60,000 คน และมีชาวเขาเผ่าม้ง ลาหู่(มูเซอร์) ลีซอ และกะเหรี่ยง ประมาณ 15,000 คน โดยเฉพาะเผ่ามูเซอร์มีมากที่สุด เดิมทีได้อพยพมาจากมณฑลยูนาน, เสฉวน, กวางสี แล้วถูกจีนรุกราน เคลื่อนย้ายมาสู่รัฐเชียงตุง รัฐฉานของพม่า และลาว แล้วทยอยเข้ามาสู่ไทยหลายระลอก ปัจจุบันทำให้เกิดปัญหายาเสพติด และไม่มีบัตรประจำตัวประชาชน ปัจจุบันได้มีประชาชนจากภาคอีสานได้มาซื้อที่ดินบริเวณรอบ ๆ อำเภอเวียงป่าเป้า ที่เป็นป่าเสื่อมโทรม มาปลูกสร้างบ้านเรือนและประกอบอาชีพเกษตรกรรม ทำไร่ ทำสวน ปลูกข้าว บางหมู่บ้านเป็นคนอีสานทั้งหมู่บ้าน และมีนายทุนมากว้านซื้อที่ดินและมาอาศัยอยู่ก็มีมาก

สังคมวัฒนธรรม[แก้]

ประชากรส่วนมากเป็นชาวพื้นเมือง ที่อพยพมาจาก จังหวัดลำปาง จังหวัดเชียงใหม่ (ไทยวน) จังหวัดลำพูน (ไทยอง) ประมาณร้อยละ 75 นอกนั้นเป็น ชาวเขา เช่น ปกากะญอ(กะเหรี่ยง) ม้ง เย้า อาข่า มูเซอดำ ลีซอ ศาสนาที่นับถือกันคือ ศาสนาพุทธ รองลงมาเป็นคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก และโปแตสแตนต์ ประเพณีที่สำคัญทางพุทธศาสนาก็คือ ประเพณีตานก๋วยสลาก ปอยหลวง สรงน้ำพระธาตุต่าง ๆ จะมีขึ้นในวันเพ็ญเดือน 6 ส่วนประเพณีท้องถิ่นจะมีก่อนวันเพ็ญเดือน 7 ประมาณ 1-2 วัน เช่น การลงผีมด ( เป็นการเข้าทรงของเทวาอารักษ์ประจำหมู่บ้าน) การฟ้อนผีเม็ง ( เป็นการเข้าทรงของเทวาอารักษ์ที่อาศัยอยู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ) การไหว้ผีปู่ย่า ( ผีบรรพบุรุษ ) ส่วนวัฒนธรรมในการดำรงชีพ เช่น การกิน การอยู่อาศัย มีลักษณะคล้ายคลึงกันทั่วไปในภาคเหนือล้านนา

เศรษฐกิจ[แก้]

อาชีพราษฎรส่วนใหญ่ ทำการเกษตรกรรม มีพื้นที่นาประมาณ 39,347 ไร่ ที่ไร่ ประมาณ 28,500 ไร่ พืชเศรษฐกิจที่สำคัญได้แก่ ข้าวเหนียวและข้าวเจ้ามีเพียงเล็กน้อย แต่จะมี โรงสีข้างอยู่จำนวนมากบริเวณบ้านหม้อ ตำบลป่างิ้ว ส่วนมากจะรับจ้างสีข้าวส่งที่จังหวัดเชียงใหม่ โรงงานผสมปูนซีเมนต์สำเร็จรูปและผสมยางแอสฟั้นส์ กับหินละเอียด ตั้งอยู่เขตตำบลเวียงกาหลง มีการใช้น้ำมันเตาในการเผายางแอสฟั้นส์(ยางมะตอย)ในการทำยางผสมแอสฟั้นส์ติก เพื่อใช้ในการก่อสร้างถนน ส่วนพืชไร่ที่สำคัญ คือ ขิง จะมีโรงงานดองขิง บริษัท ชวี่ เฉวียน ฟูดส์ จำกัด ตั้งอยู่บริเวณตำบล เวียงกาหลง ซึ่งได้ส่งออกไปยังประเทศญี่ปุ่น ทำรายได้ให้แก่ราษฎรปีละประมาณ 100 ล้านบาท โรงงานดองผักกาดดอง ตั้งอยู่ด้านทิศเหนือของอำเภอ ส่วนพืชชนิดอื่น เช่น กะหล่ำปีจะปลูกมากบนที่ราบสูงโดยเฉพาะชาวเขาได้ทำการปลูกจำนวนมาก ซึ่งเป็นสาเหตุของการทำไร่เลื่อนลอย ถางและเผาป่า ใบชาเมี่ยงก็ปลูกกันมากบริเวณหุบเขาผีปันน้ำ เพราะอากาศเย็นตลอดปี มีจำหน่ายในตลาดบ้านแม่ขะจาน โดยเฉพาะใบชาตราแม่ค้าที่ขึ้นชื่อด้านรสชาติ อาชีพการเพาะเห็ดเป็นอาชีพอีกอาชีพหนึ่งที่ทำรายได้ให้เกษตรกรกลุ่มหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเห็ดฟาง ( จะเริ่มทำการ เพาะเห็ด ประมาณเดือน กุมภาพันธ์ – ตุลาคม ) เห็ดแชมปิยอง ( ระเริ่มทำการเพาะเห็ดประมาณเดือน ตุลาคม – กุมภาพันธ์ เพราะเห็ดชนิดนี้ชอบอากาศเย็นในการออกผลผลิต ) ส่วนเห็ดที่สามารถทำการเพาะได้ตลอดปี คือ เห็ดหอม เห็ดนางฟ้า นางรม เห็ด แต่ก็มีการเพาะเห็ดเป๋าฮื้อเหมือนกัน แต่มีไม่มาก สำหรับตลาดที่รับซื้อที่สำคัญคือ โครงการหลวงดอยคำ อำเภอฝาง บริษัทส่งออกเห็ดแปรรูป นิคมอุตสาหกรรมจังหวัดลำพูนโรงงาน UFC จังหวัดลำปาง และส่งขายปลีกให้แก่แม่ค้าภายในอำเภอเพื่อจำหน่ายแก่ประชาชนทั่วไป

สถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญ[แก้]

พระธาตุแม่เจดีย์ สร้างเมื่อปี พ.ศ. 1583 เป็นพระเจดีย์รูปแบบทรงพม่า ซึ่งพระเจ้าอโนธรามังช่อ กษัตริย์พม่าได้ก่อสร้าง เมื่อยกทัพผ่านมาและพักแรมบริเวณดังกล่าว ภายในวัดมี

อ่างเก็บน้ำห้วยแม่คำมา เป็นแหล่งเพาะพันธ์ปลาหลากหลายพันธุ์ และมีกิจกรรมการอนุรักษ์ป่าไม้โดยพระสงฆ์ อยู่ที่บ้านแม่เจดีย์ หมู่ที่3 ต.แม่เจดีย์ กม.ที่ 113 ถนนสายเชียงราย-เชียงใหม่

พระธาตุม่อนพระเจ้าหลาย วัดพระเจ้าหลวง(ม่อนพระเจ้าหลาย) พระธาตุม่อนพระเจ้าหลายเป็นพระธาตุที่เก่าแก่ กว่าพันปี ไม่ปรากฏหลักฐานทางประวัติศาสตร์ว่าใครเป็นคนสร้างขึ้นมา ใน พ.ศ. 2495 พระธาตุม่อนพระเจ้าหลาย มีความเป็นมาสลับซบซัอน อัศจรรย์ ตามที่คนโบราณได้เล่าสืบต่อกันมาพระธาตุม่อนพระเจ้าหลายนี้มีถ้ำอัศจรรย์อยู่ ซึ่งภายในมีพุทธรุปศักดิ์สิทธิ์มากมายมหาศาล อีกทั้งยังมีเครื่องทรงของใช้สอยของกษัตริย์ในสมัยเก่าก่อนมาเก็บไว้ในถ้ำแห่งนี้ยามมีภัยแล ภายในวัดมีสถานที่ต่างๆและยังมีพระธาตุม่อนพระเจ้าหลายตั้งสูงตระการบนยอดเขาอย่างเด่นชัด เวลากลางคืนสะท้อนแสงสีทองแจ้งกระจัดอย่างสวยงาม โดยสร้างเสร็จเมื่อปี พ.ศ 2554 ครอบพระธาตุองค์เดิมที่มีอายุหลายพันปีและพระบรมสารีริกธาตุ ตั้งอยู่ 254 หมู่ 5 ต.แม่เจดีย์
เมืองโบราณเวียงกาหลง ครั้งสมัยพระเจ้าอโนธรามังช่อ กษัตริย์พม่า ได้เดินทัพไปยังกัมพูชา ได้หยุดทัพและพักแรม ระหว่างได้ก่อสร้างพระธาตุเจดีย์ ได้ใช้เวลานาน จึงได้สร้างเมืองบริเวณด้านทิศตะวันออก และได้มีการขุดคูล้อมรอบตัวเมือง เพื่อป้องกันข้าศึกสัตรูที่จะมารุกราน และได้ขุดดินมาทำอิฐเพื่อสร้างพระธาตุเจดีย์ ระหว่างนั้นก็ได้ทำเครื่องปั้นดินเผาประเภทต่างๆ เช่น ถ้วย ชาม หม้อ แจกัน เพื่อนำมาใช้และมาแลกข้าวปลาอาหารกับชาวบ้านทั่วไป ปัจจุบันเหลือแต่คูเมืองไว้เป็นหลักฐานและเตาเผาลักษณะคล้ายกระดองเต่า กว้าง 2 เมตร ยาว 3 เมตร และมีเศษเครื่องปั้นที่แตกและอยู่ในสภาพดี ฝังอยู่โดยรอบ ชาวบ้านได้ขุดและนำมาขายให้แก่พ่อค้าในราคาสูง
สวนสาธรณะบ้านชุ่มเมืองเย็น ตั้งอยู่ที่ถนนเชียงใหม่-เชียงราย ด้านหน้ามีองค์พระครูบาศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนาขนาดใหญ่ตั้งอยู่ เป็นสถานที่พักผ่อนอย่อนใจมีลำธารที่ใสสะอาดตลอดทั้งสวน รวมถึงเป็นสะดือแห่งอาณาจักรล้านนา มีการจำหน่ายอาหาร เครื่องดื่มรวมถึงยังเป็นสถานที่เล่นน้ำในช่วงสงกรานต์
ดอยลังกา* เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในจังหวัด มีความสูง 2,031 เมตรจากระดับน้ำทะเลซึ่งยอดเขามีขนาดสูงสุดเป็นอันดับ5ของประเทศ ประกอบด้วยดอยผาโง้ม ดอยลังกาน้อยและดอยลังกาหลวง จุดเด่นของเส้นทางเดินป่าเส้นนี้คือ การเดินตามแนวสันดอยไปตลอดเส้นทางได้พบได้เห็นป่าสภาพต่างๆ มีทั้งป่าดิบเขา ป่าสน และทุ่งหญ้าบนดอยสูง ป่าที่นี่มีความหลากหลายทำให้นักเดินทางไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ตลอดเส้นทางเดินบนสันดอยจะมองเห็นภาพวิวที่สวยงาม ดอกไม้ก็มีมาก มีทั้งดอกกุหลาบขาว ดอยลังกาที่มีลักษณะเฉพาะจะออกดอกสวยงามในฤดูหนาว นอกจากนี้ยังมีดอกไม้สวยแปลกตาอีกหลายชนิด ตังอยู่ที่ อุทยานแห่งชาติขุนแจ ต.แม่เจดีย์ใหม่
บ่อน้ำพุร้อน มีอยู่ 2 แห่ง บ่อน้ำพุร้อนแม่ขะจาน หมู่ 6 ต.แม่เจดีย์ใหม่ กม.ที่ 120 ถนนเชียงราย – เชียงใหม่ และบ้านโป่งเทวี ถนนเวียงป่าเป้า – พร้าว กม.ที่ 3 มีร้านขายของที่ระลึก และเครื่องดื่มอาหาร เหมาะสำหรับการหยุดพักเวลาเดินทางผ่านไปมา
หมู่บ้านแม่ขะจาน เป็นหมู่บ้านที่ครอบคลุมถนนเชียงราย - เชียงใหม่ และ แม่ขะจาน - วังเหนือ เป็นย่านเศรษฐกิจสำคัญของชาวบ้านมีการจำหน่ายสินค้า ของฝากจากหัตถกรรมชาวบ้านมากมาย สำหรับนักท่องเที่ยวที่ใช้ถนนเส้นนี้ผ่านไปมา
เขื่อนดอยงู ตั้งอยู่ที่ ต.แม่เจดีย์ อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย สร้างเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2551 ตั้งอยู่ห่างจากหมู่บ้านแม่ขะจาน ไปทางทิศตะวันตก ประมาณ 5 กิโลเมตร โดยแยกออกจากถนนเส้นเชียงใหม่-เชียงราย เข้าไปทางวัดหลวงราชเจริญธรรม ระหว่างทางจะเป็นหมู่บ้านและพื้นที่ทำการเกษตรของชาวบ้าน เขื่อนดอยงู มีลักษณะเป็นทำนบดิน บริเวณสันเขื่อนจะเป็นถนน ซึ่งมีทัศนียภาพที่สวยงาม มองเห็นพื้นน้ำ ป่าไม้ และท้องฟ้า ถือเป็นประโยชน์ทางอ้อมของเขื่อนดอยงูแห่งนี้ ที่นอกจากจะมีประโยชน์ทางด้านการเกษตรแล้ว ยังเป็นสถานที่พักผ่อนย่อนใจ
อ่างเก็บน้ำแม่ฉางข้าว ตั้งอยู่พื้นที่เขตอุทยานแห่งชาติขุนแจ หมู่ที่ 10 ต.ป่างิ้ว เป็นอ่างเก็บน้ำสำหรับการเกษตรในฤดูแล้ง ครอบคลุมพื้นที่การเกษตร 2 ตำบล ประมาณ 1 หมื่นกว่าไร่

อ้างอิง[แก้]

กระโดดขึ้น↑ โป่งน้ำร้อน, http://kanchanapisek.or.th/oncc-cgi/text.cgi?no=12393
กระโดดขึ้น↑ เจ้าแม่นางแก้ว, http://horoscope.thaiza.com/เจ้าแม่นางแก้ว/196642/
กระโดดขึ้น↑ "30 year Average (1961-1990) - CHIANG RAI". Thai Meteorological Department. สืบค้นเมื่อ 2010-04-20.
กระโดดขึ้น↑ "Climatological Normals of Chiang Rai". Hong Kong Observatory. สืบค้นเมื่อ 2011-11-13.
กระโดดขึ้น↑ จำนวนประชากรและบ้าน จำแนกเป็นรายอำเภอ และรายตำบล จังหวัดเชียงราย ณ เดือนธันวาคม พ.ศ. 2553, สำนักบริหารทะเบียน กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย
กระโดดขึ้น↑ Nation Channel Social. ชุมนุมคัดค้านสร้างมัสยิดเชียงรายบานปลายหนัก. วันที่ 11 กรกฎาคม 2555. สืบค้นวันที่ 11 กรกฎาคม 2555
กระโดดขึ้น↑ Muslim Thai News. เครือข่าย 3 จังหวัดภาคเหนือชุมนุมคัดค้าน สร้างมัสยิดเชียงราย อ้างเป็นแผนยึดครองประเทศ ของชนชาติมุสลิม. สืบค้นวันที่ 11 กรกฎาคม 2555

ประวัติอำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย

เนื่องจากโดยทั่วไปแล้วเรามักจะมองหรือกล่าวถึงสถานที่หรือความเป็นมาเฉพาะตัวจังหวัด หรือเขตสำคัญทางเศรษฐกิจของแต่ละจังหวัด มักจะละเลย เขตอื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่ในความสนใจมากนัก อำเภอเวียงป่าเป้า ก็เช่นกัน แต่ก่อนนั้นเป็นเพียงเมืองผ่านของผู้ที่เดินทางไกล จึงหาแหล่งเรียนรู้เกี่ยวกับความเป็นมา หรือ ประวัติ ของอำเภอนี้จากทางอินเทอร์เนตได้น้อยมาก ด้วยเห็นความสำคัญของเรื่องประวัติศาสตร์ของจังหวัดเชียงราย จึงขอนำเอาเรื่องของอำเภอเวียงป่าเป้า มาลงไว้ ทั้งนี้รวมถึง เวียงกาหลง ซึ่งอดีตก็เป็นเมืองสำคัญไม่น้อยเช่นกัน เพื่อเป็นอีกแหล่งหนึ่งในการศึกษาและอ้างอิงต่อไป

ความเป็นมาของอำเภอเวียงป่าเป้า

อำเภอเวียงป่าเป้า ในสมัยโบราณกาลมีชื่อว่า “เวียงกาหลง” สันนิษฐานว่าได้สร้างขึ้นในสมัยพุทธศตวรรษที่ 5 (พ.ศ. 500 – 599) ซึ่งปรากฏตามหลักฐานในหนังสือพงศาวดารชาติไทย เล่ม 2 ของพระบริหารเทพธานี ได้กล่าวถึงแว่นแคว้นยวนเชียง (หน้า 4 บรรทัดที่ 2-6) ว่า “เมื่อภายหลัง พ.ศ. 590 ว่านแคว้นยวนเชียงนี้เป็นเมืองส่วยของประเทศอ้ายลาว ผู้ชายคิดเป็นเกลือกับเสื้อ คนละ 2 เสื้อ แล้วแว่นแคว้นยวนเชียงก็แยกตั้งบ้านเมืองออกไปทางทิศตะวันออกอีกหลายเมือง เช่น เวียงกาหลง (เวียงป่าเป้า) เวียงฮ่อ ดงเวียง เมืองวัง (วังเหนือ) แจ้ห่ม เป็นต้น และในหนังสือประวัติศาสตร์เมืองเชียงราย ซึ่งจัดพิมพ์ในงานฉลอง 25 พุทธศตวรรษ (หน้า 13) ก็ปรากฏความที่คล้ายกัน คือ ในรวมพุทธศตวรรษที่ 5 มีพวกไทยถอยร่นจากตอนใต้ประเทศจีนปัจจุบัน มาสมทบกับพวกไทยที่เมืองเชียงลาวเพิ่มขึ้นมากทุกที จึงขยายเมืองให้กว้างขวางออกไปอีก เรียกว่า แคว้นชุนยาง หรือ ยวนเชียง มีอาณาเขตแผ่ไปถึงหลายเมือง เช่น เวียงกาหลง (เวียงป่าเป้า) เวียงฮ่อ ดงเวียง เมืองวัง (วังเหนือ) และเชียงแสน ทั้งนี้ภายหลัง พ.ศ. 590 เป็นต้นมา”

จากหลักฐานดังกว่าข้างต้นนี้ เวียงกาหลง หรือ อำเภอเวียงป่าเป้า ในปัจจุบัน ได้ก่อตั้งเป็นเมืองมาตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 5 แต่คงเนื่องด้วยเป็นเมืองเล็กเมืองน้อย และไม่มีเหตุการณ์หรือบุคคลสำคัญที่เป็นจุดเด่น จึงมิได้ปรากฏในตำนานหรือพงศาวดาร ต่อมาระยะกาลเวลาประมาณหนึ่งร้อยปีมานี้เอง อำเภอเวียงป่าเป้ามีฐานเป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ และเป็นที่พักสำหรับผู้เดินทางค้าขายระหว่างเชียงราย-เชียงใหม่-ลำพูน ต่อมาชุมชนหนาแน่นขึ้น เจ้าอินทวิชยานนท์ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ จึงได้มอบหมายให้พระยาไชยวงศ์ควยคุมราษฎรชาวนครเชียงใหม่ ขึ้นมาหักล้างถางพงพื้นที่ ซึ่งเป็นที่รกร้องว่างเปล่า ณ บริเวณที่มีชื่อว่า “ป่าเฟยไฮ” (ป่าไทร) ซึ่งอยู่ทางทิศใต้ของที่ว่าการอำเภอปัจจุบัน (ระยะทางประมาณ 4 กม.) แล้วสร้างเป็นเมืองขึ้นใหม่ขนานนามเมืองนี้ว่า “เมืองเฟยไฮ” ตามลักษณะภูมิประเทศเดิมและได้แต่งตั้งให้ พระยาไชยวงศ์ดำรงตำแหน่งพ่อเมืองปกครองเมืองนี้ ต่อมาประมาณปี พ.ศ. 2430 พระยาไชยวงศ์ พบว่าทางทิศเหนือมีสถานที่เหมาะที่จะสร้างเมือง จึงได้ให้ราษฎรขึ้นไปแผ้วถางป่าซึ่งเป็นป่า “ไม้เป้า” (ต้นเปล้า) และได้ก่อสร้างเป็นเมืองใหม่แล้วขนานนามตามชื่อป่าว่า “เมืองป่าเป้า” ในปีพ.ศ.2440 พระยาไชยวงศ์ถึงแก่อนิจกรรม พระยาเทพณรงค์ ผู้เป็นบุตรเขยได้รับแต่งตั้งให้เป็นพ่อเมืองทำการปกครองแทน และได้ปรับปรุงเมืองป่าเป้าให้มีสภาพมั่นคงถาวรยิ่งขึ้น โดยใช้อิฐก่อกำแพงเมืองและได้เปลี่ยนนามเมืองเสียใหม่เพื่อให้ถูกต้องตามลักษณะหรือที่มาของเมืองว่า “เวียงป่าเป้า” ต่อมาพระยาเทพณรงค์ถึงแก่อนิจกรรม พระยาขันธเสมา ซึ่งเป็นน้องเขยจึงได้รับแต่งตั้งให้ครอบครองเมืองสืบมา

ประมาณปี พ.ศ. 2446 พวกเงี้ยว (ชาวไทยใหญ่) ได้ก่อจลาจลขึ้นที่จังหวัดเชียงราย ได้มีการจัดกองทัพจากจังหวัดลำปางและเชียงใหม่ ขึ้นไปปราบปรามผู้ก่อจลาจล เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ ทางราชการได้จัดตั้งจุดที่ชุมนุมพลให้เป็นอำเภอขึ้น ณ บ้านแม่พริก (ปัจจุบันอยู่ในเขตปกครองอำเภอแม่สรวย) บนฝั่งน้ำลาวว่า “อำเภอแม่พริก” และตั้ง “เวียงป่าเป้า” เป็นกิ่งอำเภอ

ที่ว่าการอำเภอ : ปัจจุบัน

สำหรับที่ว่าการอำเภอเวียงป่าเป้า ตั้งแต่ได้รับการยกฐานะเป็นกิ่งอำเภอ ได้ทำการก่อสร้างอาคารที่ว่าการหลังแรกเป็นอาคารไม้ชั้นเดียว อาศัยเป็นที่ปฏิบัติราชการตลอดมา ประมาณปี พ.ศ. 2475 อาคารที่ว่าการอำเภอชำรุดมาก ขุนบวรอุทัยธวัช ซึ่งเป็นนายอำเภอขณะนั้น ได้ทำการก่อสร้างที่ว่าการอำเภอขึ้นใหม่ โดยสร้างเป็นตึก 2 ชั้น ก่ออิฐถือปูน แต่พอเริ่มดำเนินการก่อสร้างไปเพียงเล็กน้อย ขุนบวรอุทัยธวัชได้ประสบอุบัติเหตุตกม้าถึงแก่ชีวิต ขุนพิพิธสุขอำนวย นายอำเภอคนต่อมาจึงได้ดำเนินการก่อนสร้างต่อ

อ้างอิง http://thaitravelcr.blogspot.com/2012/04/1.html

อ้างอิง https://www.youtube.com/watch?v=JjpmnatI8rY
https://www.youtube.com/watch?v=VhwnlM-c8oQ